Parę lat temu znajomy mojego taty umówił się ze mną na krótkie spotkanie. Spotkanie dotyczyło jego syna, który miał wtedy mniej więcej piętnaście lat i był na etapie planów poważniejszego zajęcia się muzyką. Byłem zaskoczony, ponieważ to nie syn, lecz jego tata zadawał mi całą masę dość skomplikowanych pytań, które dwadzieścia lat wcześniej w Polsce - kiedy to ja zaczynałem podejmować pierwsze kroki w świecie muzyki - nie miałyby po prostu racji bytu. W skrócie - chodziło o to, czy granie i nagrywanie ma sens, czy są jakieś perspektywy w tej branży, jak to wszystko wygląda i czy ów młody człowiek będzie w stanie jakoś na tym zarabiać. Żałuję bardzo, że nie pamiętam już dzisiaj szczegółów tej konwersacji. Przypominam sobie tylko, że byłem szczerze przerażony tym „produktowym” podejściem rodzica do działań, o których tak naprawdę nikt nic nie wie (i niewiele może wiedzieć), dopóki się po prostu nie wydarzą.

CZYTAJ DALEJ >>>

Musicie przyznać, że rozmawianie o pieniądzach to temat trudny i skomplikowany (czasami nawet wstydliwy), który porusza się dopiero gdzieś na samym końcu. Taka hierarchia prowadzi do różnych nieporozumień i ruchów wykonywanych zupełnie bez sensu. Jeżeli czytacie teraz te słowa i stwierdzacie, że nie macie problemu z rozmawianiem o kasie - pogratulujcie sobie otwarcia na ten temat.
Osoby, które zajmują się wytwarzaniem dóbr intelektualnych - bez względu na to, czy grają, malują, robią zdjęcia, produkują dźwięk, grają w filmach, reklamach czy robią cokolwiek innego - są takimi samymi ludźmi jak wszyscy inni. Jedzą, śpią, utrzymują domy, a ich życie krąży wokół tych samych potrzeb, które w naszej kulturze zapewniane są właśnie za pomocą zarabiania pieniędzy. Jestem przekonany, że prawie każdy choć raz zazdrościł pieniędzy jakiemuś artyście, któremu „się udało” i jednocześnie jasno wyraził swoje wątpliwości względem kogoś, kto chciałby zająć się sztuką dla pieniędzy.

CZYTAJ DALEJ >>>